Huka falls en Tongariro Alpine Crossing
Door: Misha
Blijf op de hoogte en volg Misha
09 December 2018 | Nieuw Zeeland, Tongariro
Afgelopen weekend was een geweldig weekend! We zijn met studenttrips naar Taupo en de berg Tongariro geweest. Op zaterdag zijn we weer vroeg vertrokken naar Taupo wat ongeveer 4 uur rijden was. De tussenstop die wij hadden gemaakt was bij het Taupomeer waar mensen konden bungejumpen, met een swing of konden chillen in de hot pools. Het was echt een prachtige dag en de omgeving was heel erg mooi. Het meer was super blauw en helder! Samen met Esmée, Dimphy en paar andere hebben we staan kijken naar de moedige mensen die gingen bungejumpen en met de swing. Zelf durfde we het niet zo goed dus keken we maar mooi van een afstandje al genietend in de zon. Ook zijn we gestopt bij de Huka falls. Dit is een waterval met de grootste hoeveelheid water dat valt per minuut in NZ. Per minuut valt er een olympisch zwembad naar beneden. Het is geen grote waterval maar er zit veel kracht achter waardoor de stroming erg hard is. Het hostel was op een mooi plekje in Taupo met 5 minuten lopen van het strand. We gingen eerst pizza eten op het strand en toen vroeg naar bed omdat de volgende dag de wekker ging om 5:15.
Daar ging de wekker dan na een slechte nacht slapen. Veeeeel te vroeg mja het was de moeite waard. Een goed stevig ontbijtje kregen we in de bus. Na de berg rijden duurde nog 1.5 uur. Toen we er eenmaal waren kregen we uitleg over de crossing en werden we met een shuttle busje naar de start gebracht. Het was een prachtig uitzicht vanuit de shuttle bus al! De wandeling is 19.4 km waar gemiddeld een mens 8 uur over doet. Vol goede moed gingen we van start om 8:00. De route was onbeschrijfelijk mooi. Ik bleef mijn ogen maar uitkijken naar het mooie landschap van NZ! Van de Soda springs tot langs Mt. Doom wandelen waar we met eindeloze trappen moesten komen. Het stukje omhoog over de Tongariro was dood en dood eng. Het klimmen omhoog was zo stijl en glad. Het pad was max 3 meter breed en als je opzij keek was de ene kant een ravijn met sneeuw en de andere kant een ravijn met gestold lava. Eenmaal bovenaan de top had je het mooiste uitzicht wat je kon bedenken over de meren, de vulkanen en zelfs helemaal in de verte Mt. Taranaki. Wij hadden het geluk dat we een heldere dag hadden met veel zon. Een vulkanisch landschap blijft mij verbazen hoe mooi het kan zijn. Toen nog naar beneden net zo stijl als de berg op was, was het ook weer naar beneden. Het pad was denk ik 5 meter breed en de grond was samengesteld uit los liggend zand en los liggende stenen. Elke stap die je zetten zakte de grond onder je weg. Om naar beneden te gaan leek het een beetje op surfen. Een stap zetten, glijden en dan je andere voet aansluiten. Hier gingen mijn knieën wel even knikken van bangigheid, omdat uitglijden hier heel makkelijk is en in een ravijn te vallen is niet mijn doel. Eenmaal beneden bij de prachtige Emerald lakes waren we op de helft van de route! Van de Emerald lakes kwam stoom af van de hitte van de vulkaan. Na een korte etenspauze was het weer tijd om verder te gaan wandelen. Op naar the Blue lake, een prachtig groot blauw meer boven op een berg. Na de meren was het tijd om naar beneden te gaan. Met een prachtig uitzicht op het Taupomeer gingen we eindeloos naar beneden. Het pad slingerde in grote lussen helemaal van de berg naar beneden met op de laatste kilometer een stuk bos. Eindelijk in de schaduw! Toen we bij het eindpunt aankwamen was het 15:10. We hebben 7 uur en 10 minuten over de wandeling gedaan! Ben ontzettend trots dat ik dit heb kunnen wandelen in de hitte. Uiteindelijk waren we om half 12 in de avond thuis. Toen de schoenen uitgingen zagen we de blaren zitten en konden we voelen dat de spierpijn aankwam zetten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley